Drie weken nadat ik acuut ziek was geworden, mocht ik het ziekenhuis verlaten. Daarna volgde een periode van thuiszorg, revalidatie en behandeling in een revalidatiecentrum. En daarna? Toen wist ik eigenlijk even niets. Ik wist wat er was gebeurd. Dat ik hersenvlies- en hersenontsteking had gehad. En dat ik NAH had. Ik voelde dat er veel was veranderd, en vooral: dat ik flink beperkt was. Maar tegelijkertijd was er vooral veel onduidelijk.

Want opeens kreeg ik te maken met de “wet verbetering poortwachter”, met een arbeidsdeskundig onderzoek, met een tweede-spoortraject… Terwijl voor mij de belangrijkste vragen waren: Wat kan ik eigenlijk nog (of weer)? Wat wil ik eigenlijk? Met welke beperkingen zal ik moeten leren omgaan, en welke zijn van tijdelijke aard?

Ik was gewend om op een hoog niveau te werken, om eigenlijk geen grenzen te voelen in wat ik aankon. Mijn werk was voor mij belangrijk. Om te laten zien welke waarde ik had, maar ook om mijn identiteit te vormen. Dat was opeens allemaal veranderd. Ik was iemand met NAH, die zijn oude werk niet meer op dezelfde manier kon oppakken. Ik voelde mezelf niet, en was op zoek naar mijn plaats in mijn eigen leven.

Daarbij heeft Daphne me enorm geholpen. Niet alleen om me te begeleiden bij al die officiële trajecten, maar vooral om samen te kijken: Wie ben ik nu eigenlijk? Waar liggen mijn mogelijkheden, mijn talenten, maar ook mijn grenzen? Ik leerde zo dat mijn waarde niet samenhangt met “betaald werken”. Ik ben veel méér dan mijn baan.

Uiteindelijk ben ik 100% afgekeurd (IVA), maar door de begeleiding van Daphne was ik daarop voorbereid. Ik wist wat me te wachten stond; procesmatig, maar vooral emotioneel. Dat heeft me de rust en de ruimte gegeven om stap voor stap verder te kijken. Ik denk daarom nog geregeld terug aan de gesprekken die we samen hadden. Ik weet nog niet hoe mijn toekomst eruitziet, en dat is oké. Ik ken mezelf nu beter dan voor mijn ziekte, en ik heb er vertrouwen in dat ik de toekomst op mijn eigen manier tegemoet kan treden. Dat had ik zonder Daphne nooit bereikt. Dank je, Daphne!

Samenwerken met Daphne van Coach& Koek is een bijzonder verrijkende ervaring geweest. Vanaf het allereerste moment creëerde zij een omgeving waarin ik me gehoord, gerespecteerd en gesteund voelde. Wat ik het meest waardeerde, was haar vermogen om echt te luisteren, zonder oordeel en altijd met een neutrale en professionele houding.

Daphne heeft een opmerkelijk talent voor het stellen van precies de juiste vragen, vragen die je op een zachte manier uitdagen om te reflecteren, je eigen gedachten te verkennen en inzichten te ontdekken die zowel persoonlijk als versterkend aanvoelen. Haar aanpak is subtiel maar krachtig, en heeft me geholpen om helderheid en vertrouwen te krijgen in mijn professionele ontwikkeling.

Haar achtergrond als ervaren ergotherapeut komt duidelijk naar voren in haar coaching. Ze weet mensen te begeleiden op een manier die zowel gestructureerd als empathisch is, met altijd de focus op wat jou als individu energie en motivatie geeft.

Ik ben haar enorm dankbaar voor haar begeleiding en beveel haar van harte aan aan iedereen die op zoek is naar een coach die doordacht, bekwaam en oprecht toegewijd is om je te helpen vooruit te komen op een manier die echt bij je past.

Daphne heeft mij vanaf dag 1 van mijn ziekmelding bijgestaan met haar serieuze, zelfreflecterende, maar vooral behulpzame adviezen. Vaak met een humoristische inslag, toch ook confronterend.  Daphne heeft mij gesteund en aangevuld tijdens de gesprekken bij het UWV met als resultaat dat vandaag mijn WIA voor 80-100% is toegekend.